آن سوي لحظه ها

دل من
پر اندوه چو سنگيني خاك
روح من پر شده از تنهايي
همچو مرغي غمگين          در نهانخانه ي يك شاخه ي خشك
دستهايم خالي است
خالي از حجم نوازشگر عشق

در كنار تو پر آواز شدن
در كنار تو به تنهايي و غم خنديدن
با تو همدم بودن            با تو همراز شدن             با تو دمساز شدن
با تو آغاز سخن از همه چيز
با تو ماندن         بودن
آرزوي دل تنهاي من است
ليك با اينهمه اميد دراز
دستهايم خالي است!